Ún de los más entrañables amigos del “Che” rellató nuna oportunidá una anécdota que pinta l'actitú deportiva y ante la vida que tenia Guevara. Alberto Granados, quien yera entrenador de rugby nel club Estudiantes de Córdoba recordó l'exame d'ingresu al equipu del club: “Mirá, Pelado – asina-y dicíen na mocedá al Che -, equí l'exame d'ingresu consiste en saltar penriba d'un palu y cayer col costazu. Los que vienen al rugby pa faer pinta nun s'animen. Los que quieren xugar pasen la preba. Agora tócate a ti. Si nun-y digo basta, inda se ta tirando”.
Guevara (esquierda) nel club de rugby
Nel so pasu pol futbol Ernesto yera cuasi siempres porteru, por cuenta de la so condición d'asmáticu. Y nun alcuentru en La Paz, Bolivia a cuasi 4mil mts d'altor., recuerda'l so amigu Carlos Ferrer que Guevara nun tuvo inconvenientes pa realizar el so rol de porteru magar la so enfermedá, demientres Ferrer llamentaba nun faer casu de los encamientos del cuasi médicu Guevara.
Solo bastaba poner una llende o complexidá aparentemente infranquiable por que'l “Che” punxérase nuna decidía carrera pa superar y tresformar esa realidá.
Na nuesa provincia de Córdoba, daquella que tanto recordara'l “Che” yá que foi'l so trubiecu de formación na infancia y adolescencia, más precisamente en Jesús María, dende l'añu 2006 un grupu de presones fondamente humanes a la que nun-yos ye indiferente'l sofrir del nuesu pueblu dieron el güelpe inicial nel entamu del Club Atlético, Social y Deportivo Ernesto “Che” Guevara. “Integrar al traviés del fútbol, a neños y mozos de tolos estratos sociales, pa fomentar la so formación integral como presones” dícennos dende'l Club nuna entrevista concedida a Indymedia Córdoba y sorrayen ente les sos mas nobles xeres la de: “Promover un modelu de pensamientu basáu nos valores del Che a partir del llinguaxe universal del fútbol, deporte d'enorme fuerza convocante”.
Camiseta del CASD Ernesto Che Guevara
Nun ye fácil entamar esta xera nuna sociedá onde'l deporte futbol ye sinónimu de perres, fortuna, fama y poder. Entamar esta xera nestos tiempos ye quiciabes una chifladura, daquelles que-y prestaben al “Che”.
Pal Che tolos díes teníemos de "lluchar por qu'esi amor a la humanidá viviente tresformese en fechos concretos, n'actos que sirvan d'exemplu, de movilización”.
Reafitando esta visión dende'l Club, la so presidenta Mónica Nielsen destaca ”…ye un homenaxe al Che dende l'acción, con un trabayu social dende la gayola de xugar, incorporamos la solidaridá nos mozos y dende esti llugar entamen a conocer…, conocer el pensamientu d'Ernesto Che Guevara en tola sos estayes dende l'exemplu de la conducción del club, nun falla-yos a los mozos y nun falla-y al Che”.
Consultada sobro los motivos iniciales de la conformación del Club, Nielsen respuende: “Les coses diéronse nel 2006 con Claudio Ibarra, un compañeru de trabayu que tenia un grupu de mozos de distintos clubes y veníen de distintes esperiencies, y dende ende surde'l plantegu de riba y dase: por qué nun sofitar a estos mozos y fundar un club col nome del Che y trabayalo lo que ye'l Che dende daqué tan popular y universal como lo ye'l futbol."
Escudu
¿Pero nuna sociedá mercantilizada como la de nueso. Como ye sostener esti Club con esti perfil?
Sostener dende la solidaridá de la conducción directiva y dalguna ayuda de xente que cree nel proyectu y la camiseta entamaa caminar pel mundu, esta imaxe afigurada nuna camiseta lleva'l conteníu: lleva al Che, a esi Che que dio la so vida per un mundu distintu al que güei vivimos.
Y sostiennos fundamentalmente los convencimientos de llevar a Guevara fasta'l caberu requexu del mundu y el coraxe guevarista que tenemos toos. Estes iniciatives tendríen de ser asonsañaes, contaxoses con muncho amor como dicía'l Che, "el braeru revolucionariu tien de tar dotáu d'una gran dosis d'amor polo colectivo, ensin esa cualidá ye difícil llevar alantre un proyectu."
Nós proponemos que'l deporte ye un drechu humanu y llamentablemente nun se practica, pero nós dende esti humilde llugar tamos llevándolu a cabu, y pa nós, los mozos nun son oxetu de negociu, nun son mercancíes, son rapazos y tienen que vivir esa realidá de rapazos y nun pone-yos un preciu dende un futbol, una cifra millonaria. Nun tamos a favor de los negociaos del futbol, eso nun ye éticu, convertir a los mozos en productos pa sostener negocios de pocos. Eso ye una masuñadura terrible.
Pa los mozos del club “Che” Guevara, pertenecer a esti ye enforma mas qu'un llugar onde xugar y preba d'ello ye l'acción realizada a mediaos d'abril, tal como lo rellata'l periodista Nicolas Luque de Jesús María “….Un grupu de 10 mozos que xueguen nel Club Social, Atléticp y Deportivp Ernesto “Che” Guevara trabayaron duro pa rematar la reconstrucción d'una de les muries llaterales de la ex cancha de Ferro Postal, destruyida demientres la envernada del 18 d'avientu de 2009.
Al finar, diéronse un fuerte abrazu festexando porque a la fin algamaron un llugar onde entrenar y xugar, desafíu que la institución plantegaba dende la so creación.”
Mozos del equipu faciendo la muria
En charra con INDYMEDIA Córdoba la presidenta del Club cavilga sobre'l rol de los mozos y espresa claramente:"… pa los mozos ye bien importante'l llugar qu'atopen nesti club, ponenselu al llombu y nós faémos-yos ver qu'ellos son la esencia y los que sostienen al club, por que vienen y nun se van y los que se fueron quieren tornar, y que nun se -yos dea los pases definitivos, que los pases sían a préstamu siéntanse conteníos nel Che como yá-y lo menta en tou esta rexón. Amás d'equí dende esti espaciu seguru que van salir continuadores, mozos dirixentes, d'eso trátase amás esti suañu“.
Esti ye un testu en castellán rampuñáu al Coletivo Indymedia Córdoba.
No hay comentarios:
Publicar un comentario